Waarom? Die vraag schettert, tintelt en raast doorheen de ganse 2de Symfonie van Gustav Mahler.
Hij zou er uiteindelijk acht jaar aan werken (van 1888 tot 1894), en vanaf het overweldigend gigantische eerste deel (niet voor niets Allegro maestoso) al toewerken naar een zo mogelijk nog grandiozere finale – om een mogelijk antwoord te formuleren op die existentiële vraag. In het volle besef dat het slechts een voorlopig antwoord zou zijn.
‘… dit gaat over de grote vraag: ‘’Waarom heb je geleefd? Waarom heb je geleden? Is het allemaal een grote gruwelijke grap?’’ Wij moeten deze vragen zien te beantwoorden, hoe dan ook, als we door willen gaan met leven – ja zelfs als we willen sterven! Wie deze oproep eenmaal gehoord heeft moet antwoorden – en ik zal dat antwoord geven, in het laatste deel.’ Gustav Mahler
Mahler zag elk element van deze symfonie in superlatieven: de bezetting, het aantal delen, de duur, de thema’s, motieven … alles moest meer, uitgebreider, heroïscher. Het resultaat is een verbluffend titanenwerk dat de symfonische grenzen doorbreekt, en de diepe angst van de mens tegenover de dood aan de kant schuift: ‘ik zal sterven, opdat ik zal leven’. Het onwrikbaar geloof in de wederopstanding houdt de mens op de been, het licht komt zegevierend uit de strijd.
‘Geloof dat je niet voor niets geboren bent! Je hebt niet voor niets geleefd en geleden! Op vleugelen zul je opstijgen, om het Licht te zien.’
Brussels Philharmonic
Vlaams Radiokoor
Bart Van Reyn, muziekdirecteur
Octopus Kamerkoor
Stéphane Denève, dirigent